Είναι η χρήση των φυτών ειδικά παρασκευασμένων ώστε να έχουν μια σταθερή φαρμακευτική μορφή.
Αυτά παρασκευάζονται από τα φαρμακεία, σε μορφή μητρικών υδροαλκοολικών βαμμάτων ή σε μορφή
πολύ λεπτής σκόνης ή ακόμη σε μορφή ξερού εκχυλίσματος. Χρησιμοποιούνται ακόμη, αν και όχι πολύ συχνά, στην μορφή της παλαιάς βοτανοθεραπείας δηλαδή σαν αφεψήτα ή εγχύματα.
Η σύγχρονη φυτοθεραπεία αποτελεί την εξέλιξη της παλαιάς βοτανοθεραπείας. Η χρήση των φυτών στη θεραπεία είναι πανάρχαια
όσο και ο άνθρωπος. Πάρα πολλά φάρμακα στην αρχική τους προέλευση προέρχονται από φυτά. Ένα παράδειγμα είναι η
ασπιρίνη (σαλικυλικό νάτριο) το οποίο κατ’ αρχήν προέρχονταν από το δέντρο Salix alba, λόγω της υψηλής περιεκτικότητας
σαλικυλικού οξέος, αλλά χωρίς να παρουσιάζει τις έντονες παρενέργειες της ασπιρίνης. Αυτό, αν και παράδοξο,
οφείλεται στο ότι το φυτό δεν περιέχει μόνο την κύρια δραστική ουσία αλλά και άλλες που δρουν συνεργικά,
μειώνοντας τις παρενέργειες και αυξάνοντας τη θεραπευτική ισχύ. Η καθαρή χημική ουσία επιδιώκεται από τις
βιομηχανίες για λόγους οικονομικούς και για κατοχύρωση της χημικής φόρμουλας. Από την άλλη πλευρά όμως
το θεραπευτικό αποτέλεσμα είναι αναμφισβήτητα πιο αποτελεσματικό στα φάρμακα χημικής σύνθεσης ή ημισύνθεσης
(μισό χημικό μισό φυσικό). Αυτό έχει σημαντική αξία κυρίως στις οξείες καταστάσεις και σε ελάχιστες χρόνιες.
Όταν φθάνουμε όμως στις χρόνιες και εκφυλιστικές παθολογίες, ναι μεν αυτά τα φάρμακα έχουν πιο θεαματική δράση,
αλλά συνοδεύονται από έντονες παρενέργειες οδηγώντας έτσι τον οργανισμό σε χρόνιες φαρμακογενείς παθολογίες.
Έτσι η φυτοθεραπεία μέσα στην επιστημονική της αντίληψη μπορεί να αποβεί αναντικατάστατη σε μεγάλο μέρος παθολογιών
ιδιαίτερα χρόνιου και εκφυλιστικού χαρακτήρα.
Πώς γίνεται;
Μετά από την ιατρική εξέταση και την λήψη του ιστορικού αποφασίζεται η αγωγή που θα χορηγηθεί.
Σαν σύνοψη μπορούμε να δώσουμε τομείς παθολογιών που έχει εφαρμογή:
- Ρευματικές
- Νευρικού συστήματος
- Πεπτικού
- Γαστρεντερικού
- Ήπατος
- Χολής
- Δερματικές
- Καρδιοκυκλοφορικού
- Ουροποιητικό
- Γεννητικών οργάνων
- Ανώτερο και κατώτερο αναπνευστικό
- Ενδοκρινικό
- Ανοσοποιητικό (αλλεργίες, αυτοάνοσα, κ.τ.λ.)
- Αϋπνία, παχυσαρκία - αδυνάτισμα
Πόσες φορές πρέπει να γίνει και πόσο συχνά;
Η λήψη των φαρμάκων είναι καθημερινή και χρειάζεται επανεξέταση σε τακτά χρονικά διαστήματα από το θεράποντα γιατρό για την
ρύθμιση της δόσης και της εκτίμηση της θεραπευτικής πορείας.
Είναι επικίνδυνη;
Η φυτοθεραπευτική αγωγή είναι μια φαρμακευτική αγωγή με ελάχιστες παρενέργειες ή μηδενικές παρενέργειες όταν χρησιμοποιείται σωστά.
Στις σωστές δοσολογίες και ενδείξεις δεν περιέχει κινδύνους και είναι εξαιρετικά ασφαλής και ανεκτή θεραπεία.
Για την καλύτερη επιλογή της σωστής διαδικασίας είναι σημαντικό να έχει πραγματοποιηθεί πριν έλεγχος με διαγνωστική μέθοδο VEGA
ώστε να μπορέσουμε να επικεντρώσουμε με ακρίβεια την θεραπεία.