Από τις αρχές του 20ου αιώνα, η Οζονοθεραπεία χρησιμοποιήθηκε για την αντιμετώπιση πολλών ασθενειών και εφαρμόσθηκε με διάφορους τρόπους.

Το ιατρικό όζον παρασκευάζεται από καθαρό ιατρικό οξυγόνο (medO2), μέσω ήπιας ηλεκτρικής εκφόρτισης, ώστε να χρησιμοποιηθεί ως μείγμα σε συγκεκριμένες συγκεντρώσεις και δοσολογίες.

Οι συγκεντρώσεις του μείγματος οξυγόνου/όζοντος (Ο3/Ο2) κυμαίνονται από 1 έως 100 μg/ml.

Επειδή όμως το μόριο του όζοντος (Ο3) δεν είναι σταθερό, παρασκευάζεται πάντα την στιγμή της χρήσης. Σε αυτό βοηθούν οι σύγχρονες τεχνολογίες και οι μικροεπεξεργαστές, που επιτρέπουν να παραχθεί το μείγμα με ακρίβεια συγκέντρωσης ενός εκατομμυριοστού του γραμμάριου.

Το τελικό αποτέλεσμα επιβεβαιώνεται με τον ενσωματωμένο στα μηχανήματα φασματογράφο.

Το Υπουργείο Υγείας και το Εθνικό Σύστημα Υγείας αναγνωρίζει το όζον και την ιατρική εφαρμογή του με το ΦΕΚ 257/91 του 1991 και με την αποδοχή της υπ αρ.21 απόφασης 246ης/25-06-2014 της ολομέλειας του ΚΕ.Σ.Υ., με θέμα σχετικά με τη μέθοδο της οζονοθεραπείας.

Επίσης υπάρχει στην χώρα μας αποζυμιούμενος κωδικός ΚΕΝ (Κλειστά Ενοποιημένα Νοσήλεια) για μια από τις εφαρμογές της οζονοθεραπειας I215037.34 - ΟΖΟΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΕ ΕΠΩΔΥΝΑ ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ. Με λίγα λόγια, είναι μια πλήρως αναγνωρισμένη ιατρική πράξη.

Πώς δρα το όζον

Η οξυγόνο-οζονοθεραπεια αυξάνει την γλυκόλυση στα ερυθρά αιμοσφαίρια, γεγονός που προκαλεί αύξηση του 2-3 DPG .
Αυτό ευνοεί την απελευθέρωση του οξυγόνου από την οξυγονωμένη αιμοσφαιρίνη προς τους στους ιστούς.

Το Όζον ενεργοποιεί τον κύκλο του Krebs αυξάνοντας την παραγωγή ATP και αυξάνει την ροή της λέμφου με αποτέλεσμα ελάττωση του οιδήματος που δημιουργείται στα τραύματα (ελαχιστοποιώντας τις νεκρώσεις των ιστών). Βοηθά εξαιρετικά και σε περιπτώσεις λεμφοιδήματος άλλης αιτιολογίας.

Το όζον προκαλεί, επίσης, σημαντική ελάττωση του NADPH, το οποίο συμβάλει στην οξείδωση του κυτοχρώματος C. Αυτό επάγει την παραγωγή ενζύμων και προσταγλανδινών, τα οποία απομακρύνουν ανεπιθύμητες ελεύθερες ρίζες προστατεύοντας τις κυτταρικές μεμβράνες.

Τα ένζυμα που εμπλέκονται σε αυτή τη διαδικασία είναι η καταλάση, η υπεροξειδάση της γλουθαδειόνης, η δισμουτάση του υπεροξειδίου και η κύρια προσταγλαδίνη που συμμετέχει είναι η προστακυκλίνη η οποία παρουσιάζει αγγειοδιασταλτική δράση.

Το Όζον, μεταβάλει τα ηλεκτρικά φορτία της κυτταρικής μεμβράνης των ερυθρών αιμοσφαιρίων αυξάνοντας την ελαστικότητα τους και συμβάλλοντας στην βελτίωση της ροής του αίματος, με αποτέλεσμα την αποκατάσταση στα κύτταρα της πιθανής ελλειμματικής ανταλλαγής θρεπτικών συστατικών.
Το Όζον, επιτυγχάνει την αποστείρωση των τραυμάτων αδρανοποιώντας ακόμη και τα ανθεκτικά μικρόβια, ιούς και μύκητες.

Η μυκητοκτόνος και μικροβιοκτόνος δράση του όζοντος επιτυγχάνεται με την άμεση επαφή του με τους μικροοργανισμούς αναερόβιους και αερόβιους.

Η δράση αυτή οφείλεται στην καταστροφή των κυτταρικών τοιχωμάτων, τα οποία υφίστανται οξειδωτικές αλλοιώσεις που προκαλούνται από το αέριο και τα υπεροξείδια που παράγονται γιατί οι συγκεκριμένοι μικροοργανισμοί στερούνται των ενζύμων όπως η δισμουτάση, ικανά να εξουδετερώσουν τις ελεύθερες ρίζες.

Η ιοκτόνος δράση του Όζοντος εντοπίζεται στο επίπεδο των κυτταρικών υποδοχέων, οι οποίοι υπάρχουν στην επιφάνεια των ιών με τέτοιο τρόπο, ωστε να εμποδίζεται η σύνδεση του ιού με τον κύτταρο, με αποτέλεσμα να σταματά ο πολλαπλασιασμός τους.

Για παράδειγμα η είσοδος του ιού της γρίπης στο κύτταρο επιτυγχάνεται, επειδή οι υποδοχείς του ιού αποτελούνται από
Ν-ακετυλογλυκοζαμίνη ενώ οι υποδοχείς του κυττάρου αποτελούνται από Ν-ακετυλονευραμινικό. Το ζεύγος των ελευθέρων ηλεκτρονίων του αζώτου της Ν-ακετυλογλυκοζαμίνης αποτελεί το σημείο προσβολής από το ηλεκτρόφιλο μόριο του Όζοντος και των υπεροξειδίων.

Αποτέλεσμα της οξείδωσης του ιού είναι η μετατροπή της ηλεκτρονικής δομής του σημείου δέσμευσης και ως εκ τούτου η αδυναμία να συνδεθεί με το κύτταρο ξενιστή.

Επίσης προκαλεί μέτρια ενεργοποίηση Μονοπύρηνων και απελευθέρωση κυτταροκινών.(IL 1, 2, 4, 6, 8, 10 IFN α,β,γ , TNFα , TGFβ, GM-CSF)

Με λίγα λόγια

Δρα στα μικρά αγγεία του οργανισμού, τα τριχοειδή, αυξάνοντας έτσι την αιματική ροή στους ιστούς με απελευθέρωση οξυγόνου (Ο2).

Εχει ισχυρή αντιφλεγμονώδη και αναλγητική δράση.

Εχει αντιϊκή, μυκητοκτόνο και μικροβιοκτόνο δράση.

Διεγείρει το Ανοσοποιητικό και αντιοξειδωτικό σύστημα του οργανισμού ενισχύοντας έτσι τους μηχανισμούς ανάπλασης σε ασθενείς με χρόνια νοσήματα και σε αθλητές.

Ενδείξεις οζονοθεραπείας

Εφαρμόζεται σε πολλές παθήσεις με πολύ καλά έως άριστα αποτελέσματα χάρη στο μηχανισμό δράσης της που προαναφέρθηκε.

Πιο συγκεκριμένα:
• Μυοσκελετικές παθήσεις (σπονδυλοαρθροπάθεια της αυχενικής, θωρακικής και οσφυικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης δηλαδή σε αυχεναλγία, ραχιαλγία, οσφυαλγία, οσφυοισχιαλγία)
• Κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου. Σε βλάβες του μεσοσπονδύλιου δίσκου και ριζοπάθειες
• Πόνος στην οσφυϊκή και αυχενική μοίρα.
• Αρθρίτιδα - χρόνιες φλεγμονώδεις διεργασίες.
Ρευματικός πυρετός, αρθροπάθεια του ισχίου. Στην εκφυλιστική αρθρίτιδα ( αρθριτικά, οστεοαρθρίτιδα γονάτου και ισχίου). Ρευματοειδής Αρθρίτιδα
• Νευρομυικές παθήσεις , Ινομυαλγία, μυοπεριτοναϊκά επώδυνα σύνδρομα.
• Ημικρανία, κεφαλαλγία
• Νευραγγειακές ασθένειες, παροδικό ισχαιμικό επεισόδιο, εγκεφαλικό επεισόδιο. Ανάκαμψη μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο.
• Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, Νόσος Parkinson, Πλάγια αμυοτροφική σκλήρυνση (LAS)
• Γεροντική άνοια, αγγειακού τύπου άνοια, Νόσος Αλτσχάιμερ στα πρώιμα στάδια.
• Χρόνιο πόνο. Πολυνευροπάθεια, μεθερπητική νευραλγία.
• Έρπητα ζωστήρα και του απλού
• Σύνδρομο χρόνιας κόπωσης
• Κατάθλιψη
• Εκφυλιστική ωχρής κηλίδας
• Μετεγχειρητικός πόνος από χειρουργική επέμβαση
• Φλεβική ανεπάρκεια, άτονα έλκη, διαβητικό πόδι, διαβητικό έλκος, περιφερικές αρτηριοπάθειας. Αρτηριοσκλήρυνση
• Σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (Κολίτιδα), δυσανεξία τροφίμων, έλκος δωδεκαδακτύλου, ελικοβακτηρίδιο. Δυσκοιλιότητα, νόσος του Crohn, ελκώδη κολίτιδα. Εντερική δυσβίωση.
• Ακμή - Έκζεμα - λιποδυστροφία (κυτταρίτιδα)
• Αρτηριοσκλήρυνση
• Ηπατική νόσος
• Οστεοπόρωση
• Διαβήτης
• Ισχαιμική καρδιακή νόσο, στηθάγχη
• Στην ογκολογία Επικουρική ακτινοθεραπείας / χημειοθεραπείας. Προκαλεί συρρίκνωση και νέκρωση των όγκων
• Μεταβολικές διαταραχές
• Λοιμώδεις επιπλοκές μετά από χειρουργική επέμβαση, πρόληψη και μετά τη χειρουργική επέμβαση
• ΧΑΠ και πνευμονική υπέρταση
• Άσθμα - Αλλεργική ρινίτιδα
• Ουρογυναικολογία θεραπεία λοιμώξεων
• Στην γεροντολογία, Anti-Age θεραπεία, αναζωογονεί το σώμα και το μυαλό. Αυξάνει την αντοχή

Πώς χορηγείται

• Εξωτερική εφαρμογή: η εφαρμογή γίνεται με μείγμα οξυγόνου – όζοντος σε ειδικούς σάκους ή με την διαδερμική συσκευή χορήγησης όζοντος. Η εφαρμογή είναι απόλυτα ανώδυνη.

• Ενδομυϊκές εγχύσεις: γίνονται με την χρήση ειδικού τύπου ανώδυνων πολύ λεπτών βελονών.

• Ενδοαρθρικές και περιαρθρικές εγχύσεις: γίνονται με την χρήση ειδικού τύπου ανώδυνων πολύ λεπτών βελονών.

• Υποδόριες εγχύσεις: γίνονται με την χρήση ειδικού τύπου ανώδυνων πολύ λεπτών βελονών.

• Υποκλυσμός εντέρου: είναι εντελώς ανώδυνη και διαρκεί 15 – 20 λεπτά. Γίνεται με την εισαγωγή μέσω ενός λεπτού καθετήρα 4 χιλ., μείγματος οξυγόνου/όζοντος.

Ενδείκνυται σε: αυτοάνοσα νοσήματα, γεροντική άνοια, τόνωση του οργανισμού, για παθήσεις του εντέρου, σκλήρυνση κατά πλακάς, νόσο του πάρκινσον, ισχαιμικές παθήσεις και πόνο καθώς, για αντιγήρανση και σε πολλά άλλα. Σε συνδυασμό με την μικρή αυτομετάγγιση έχει αποτελεσματικότητα παρόμοιο
με την μεγάλη αυτομετάγγιση με πολύ χαμηλότερο κόστος.

• Μεγάλη αυτομετάγγιση: λαμβάνονται 100-200cc φλεβικού αίματος μέσο ειδικού ασκού που περιέχει αντιπηκτικό αναμιγνύονται με 200cc μίγματος οξυγόνου/όζοντος και στην συνέχεια επανεγχέουμε στην φλέβα. Η διαδικασία διαρκεί 25’-30’ και είναι εντελώς ανώδυνη.

Ο ασθενής επιστρέφει αμέσως στην εργασία του.

• Μικρή αυτομετάγγιση: λαμβάνονται αίμα από μια περιφερική φλέβα και αναμειγνύονται με μείγμα οξυγόνου/όζοντος (οζονοποιημένου αίματος) με συγκέντρωση 20-40μγ κι στην συνέχεια το μείγμα επανεγχύεται με ενδομυϊκή ένεση.

ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ
1) Έλλειψη G-6-P.D.(γλυκοζο-6-φωσφορικης δυϊδρογενάσης )
2) Αρύθμιστος υπερθυρεοειδισμός
Σε οποιαδήποτε μορφή οζονοθεραπείας δεν επιτρέπεται, η εισπνοή αερίου όζοντος.

Η διαδερμική χορήγηση όζοντος (Δ.Χ.Ο.) για τοπική χρήση είναι συμπληρωματική της γενικής θεραπείας

Σύμφωνα με την αρχή λειτουργίας της συσκευής Δ.Χ.Ο, προκαλείται τοπικά η μετατροπή μέρους του Οξυγόνου σε όζον,
αμέσως πριν την επαφή του στειλεού με την προς αντιμετώπιση περιοχή. Το όζον που δημιουργείται εκείνη την στιγμή συγκεντρώνεται με ακρίβεια στο σημείο επαφής
Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά συσκευής Δ.Χ.Ο:
Σημειακή και υπολογισμένη παραγωγή όζοντος, πολλαπλά ακροφύσια ανάλογα στόχου και δυνατότητα κλιμάκωσης
συγκέντρωσης όζοντος (10-100 μgrO3/ml O2 ).

Νευρολογικές - ορθοπεδικές ενδείξεις:

1. Αυχενικό σύνδρομο
2. Οσφυαλγία και λοιπά άλγη εκ της σπ. Στήλης
3. Ημικρανία
4. Νευραλγία
5. Τενοντίτιδα ώμου, αγκώνος άκρων κ.λ.π. αλλά και
6. Τενοντίτις Αχιλλείου
7. Θλάσεις, αιματώματα από αθλητικές δραστηριότητες
8. Τραυματισμοί αρθρώσεων – διαστρέμματα
9. Οστεοαρθρίτις μικρών, μεγάλων αρθρώσεων
10. Ρευματοειδής αρθρίτιδα
11. Άτονα έλκη, κατακλίσεις
12. Αιμόσταση
13. Σηπτικά τραύματα
14. Καθυστερημένη επούλωση χειρουργικών τραυμάτων
15. Μεθερπιτική νευραλγια

Δερματολόγικες ενδείξεις

1. Ακμή
2. Σηπτικά τραύματα
3. Μολυσματικό κηρίο, δοθιήνωση κ.λ.π
4. Εγκαύματα, κρυοπαγήματα
5. Ψωρίαση
6. Έρπις Ζωστήρας
7. Άτονα έλκη
8. Κατακλίσεις
9. Αρθρίτιδα από παθήσεις κολλαγόνου, ψωρίαση
10. Μυκητιάσεις (ονυχομυκητιάσεις κ.λ.π.)
11. Καθυστερημένη επούλωση χειρουργικών τραυμάτων
12. Παθήσεις του τριχωτού της κεφαλής όπως σμηγματοροεική δερματίτιδα, ψωρίαση, αλωπεκίαση

Οδοντιάτρικές ενδείξεις

1. Αποστείρωση ριζικών σωλήνων.
2. Άφθες, έρπητες, μυκητιάσεις.
3. Περιοδοντολογία.
4. Πολφίτιδα μετά από τραυματική αποκάλυψη.
5. Λοίμωξη τραύματος.
6. Αποφυγή δευτερογενούς τερηδόνας.
7. Ανάταξη αιμορραγίας.
8. Μείωση της συμβιωτικής χλωρίδας.
9. Θεραπεία στοματίτιδας.
10. Τραυματισμός βλεννογόνου από κινητές προσθετικές εργασίες
11. Παρατεταμένος χρόνος ή αδυναμία επούλωσης τραυμάτων,π.χ. ακτινοβολημένες γνάθοι.Αποστείρωση πεδίου εργασίας.
12. Αποφυγή λοιμώξεων.
13. Εμφυτευματολογία.

Ω.Ρ.Λ. ενδείξεις

1. Αιματώματα του ωτός, περιχονδρίτιδα
2. Τραυματισμοί ωτός και ευσταχιανής σάλπιγγας
3. Φλεγμονές ωτός, μέσου ωτός, μολυσμένα εκζέματα
4. Ακμή
5. Εσωτερικές φλεγμονές (ρινίτιδα, ιγμορίτιδα)
6. Τραυματισμοί
7. Επίμονες φλεγμονές
8. Ρινορραγία
9. Φλεγμονές και αποστήματα γλώσσης και στοματικής κοιλότητας
10. Φλεγμονή αμυγδαλών (κυνάγχη, αμυγδαλίτιδας)
11. Φλεγμονή του φάρυγγα (φαρυγγίτιδας)
12. Μονοπυρήνωση
13. Ερπητικό άλγος
14. Εξωτερικές φλεγμονές (απόστημα, δοθιήνωση, ερυσίπελας φλέγμων)